آلخاندرو آراونا ، برنده جایزه پریتزکر از راز موفقیت پروژه های خود می گوید!

آلخاندرو آراونا ، برنده جایزه پریتزکر معماری در سال 2016 می باشد. آراونا می گوید مهمترین مسئله درباره پروژه های معماری و شهرسازی بررسی و سنتز صحیح مسئله موجود است!

تا بتوان برای آن راهکار مناسب پیدا کرد!

 

 

 

جایزه پریتزکر چیست ؟

جایزه ی معماری پریتزکر توسط موسسه هیات Hyatt در سال ۱۹۷۹ برای تقدیر از معماران در قید حیاتی تاسیس شد

که کار ساخته شده‌شان نشانگر تلفیقی از ویژگی‌های استعدادشان، دیدگاه و تعهد آنها است

و سهم بسزایی در زندگی نژاد بشر و محیط اطراف آنها با استفاده از هنر معماری ایفا کرده است.

این جایزه گاهی به عنوان با پرستیژ ترین جایزه ی معماری و یا نوبل‌معماری توصیف می‌شود.

نام این جایزه از نام خانواده ی پریتزکر که در شیکاگو فعالیت‌های بین‌الملی تجاری داشتند آمده است.

آنها از دیر باز به دلیل حمایت‌هایشان از فعالیت‌های آموزشی، رفاه اجتماعی، علمی، پزشکی و فرهنگی شناخته شده بودند.

جی.ای پریتزکر که این جایزه را با همسرش سیندی بنیان نهاده بود، بیست و سوم ژانویه ۱۹۹۹ از دنیا رفت و پس از او بزرگ‌ترین پسرش توماس. جی پریتزکر رئیس موسسه هیات Hyatt شد.

 

 

آراونا به بررسی سه پروژه خود می پردازد :

 

در ویدیوی زیر آلخاندرو آراونا به معرفی تصویری پروژه های خود می پردازد :

 

 

پروژه اول . مسئله فقر را مورد بررسی قرار داده است.

این پروژه ، خانه سازی برای مردمی است که در زاغه های شهری زندگی می کنند. 100 خانواده شهری در منطقه ای زاغه ای در شیلی زندگی می کردند که نیاز به خانه های مناسب داشتند.

برای درک بهتر مشکلات این مردم ، سعی شده است که مشارکت مردم در این پروژه بهبود بخشیده شود.

بنابراین از مردم سوال می شود که چه نوع خانه ای را ترجیح می دهند؟!

مردم این منطقه تمایل به ترک این محدوده نداشتند و در عین حال تمایل به زندگی در برج های بلند مرتبه را هم نداشتند.

بنابراین راهکار میانه طراحی خانه های با مقیاس متوسط است.

یک خانواده نیاز به حداقل سرانه 80 متر برای سکونت دارد. ( در این منطقه )

اما بودجه طرح برای یک خانه 40 متری کفایت می کند. راهکار آلخاندرو آراونا طراحی 40 متر فضای مناسب با بودجه دولتی است.

و فراهم کردن 40 متر فضا که افراد می توانند بعدا با بودجه شخصی خود آن را گسترش دهند.

در این مرحله نیز از ساکنین نظرسنجی شده است که در این 40 متر ( که با بودجه دولتی ساخته خواهد شد) چه فضاهای اصلی تری را نیاز دارند. و با توجه به این مسئله آلترناتیوهای طرح ارائه شده است.

چون در این حالت مردم در جای خود در شهر باقی می مانند و به حومه های شهری منتقل نمی شوند.

همچنین این طرح قابلیت گسترش در طول زمان را دارد ( مقایسه کنید با طرح های خانه سازی اجتماعی مشابه در ایران)

بنابراین با راهکار طراحی صحیح زاغه ها دیگر مشکل نخواهند بود.

 

پروژه دوم. مرکز نوآوری آنجلینی

این مرکز برای تولید دانش ساخته شده است. برای چنین مرکزی وجود تعاملات اجتماعی بین افراد بسیار مهم است. و مسئله دوم مسائل اقلیمی است.

آیا ساختمان های اداری نرمال مشکل تعامل افراد و مسائل اقلیمی را حل می کند؟

بنابراین راهکار طراحی این ساختمان این است که به جای آنکه یک پوسته شیشه ای در اطراف ساختمان قرار گیرد ،

این پوسته معکوس شود و یک آتریوم مرکزی در وسط ساختمان قرار گیرد و توده اصلی ساختمان در پیرامون آن قرار گیرد.

در این حالت مشکلات اقلیمی تا حد زیادی حل می شود. و علاوه بر این تعاملات افراد بهتر خواهد شد. چون یکدیگر را در طبقات مختلف می بینند.

در این طرح تکنولوژی خاصی به کار گرفته نشده است .

اما با طراحی نوآورانه مصرف انرژی این ساختمان نسبت به ساختمان های اداری دیگر یک سوم شده است.

 

پروژه سوم. نوسازی بعد از سونامی در شیلی

بعد از سونامی 8/8 ریشتری ، در شیلی در سال 2010 تخریب زیادی در این کشور اتفاق افتاد.

قسمت جنوبی شهر نیاز به ساخت و ساز های زیادی داشت.

و مهمترین مسئله در این زمینه ، این بود که چگونه شهر را در برابر سونامی بعدی مقاوم کنیم.

یکی از آلترناتیو های ساخت یک سد محکم در برابر امواج سونامی بود.

اما این راهکار علیرغم اینکه توسط دولت پذیرفته شده بود – چون زمین زیادی نیاز نداشت – هزینه بالایی در بر داشت. و علاوه بر آن ژاپن ثابت کرده بود که مقاومت فیزیکی در برابر نیروهای طبیعی بی فایده است.

بنابراین آلخاندرو آراونا سعی کرد تا این پروژه را نیز از طریق مشارکت با مردم و مشورت با آنها حل کند!

 

فرایند طراحی مشارکتی!

مردم این محدوده حاضر نبودند این منطقه را ترک کنند چون زادگاه خود و پدرانشان بوده است.

این فرایند باعث شد تا گروه طراحی سایر مشکلات مردم را نیز متوجه شوند!

مردم می گفتند :

سونامی بعدی معلوم نیست کی اتفاق بیافتد!

اما ما هر سال مشکل سیل را داریم!

همواره مشکل حمل و نقل و خدمات عمومی را داریم!

فضاهای عمومی ما کم و پراکنده است!

رودخانه که یکی از فضاهای مطلوب شهر است دارای سواحل اختصاصی است و مردم عادی نفعی از آن ندارند.

 

با توجه به نظرات مردم ، راهکار طراحی آلخاندرو آراوانا ایجاد یک جنگل شهری بین دریا و شهر است.

این جنگل می تواند از سیل جلوگیری کند. می تواند دسترسی دموکراتیک به ساحل فراهم کند. و می تواند مشکل فضاهای عمومی شهر را نیز حل کند.

بودجه این پروژه چگونه تامین شد؟

گروه طراحی بعد از تحقیق به این نتیجه رسیدند که سه پروژه مشابه در این محدوده در حال اجراست.

و بودجه این پروژه را می توان از تجمیع بودجه پروزه های دیگر تامین نمود. – مقایسه شود با طرح های همزمان ارگان های مختلف شهری ، شهرداری ، میراث ، سازمان آب و فاضلاب و … در ایران –

 

بنابراین سنتز و تحلیل درست مسئله و هماهنگ کردن ارگان های مختلف باعث شد که این طرح امروز در حال اجرا باشد.

 

این مطلب را با دیگران به اشتراک بگذارید:

[teleshare]