قوانین دیجیتال – هوش ازدحامی در معماری و شهرسازی

 با مطالعه نمونه موردی Sendai Mediatheque از تویو ایتو

هوش ازدحامی یا swarm intelligence  از حوزه های مطالعاتی جذاب معماری و شهرسازی است

که قوانین پیچیده کلونی های محیط را به حوزه های انسانی قابل تعمیم می داند.

Steven Johnson  درباره سیستم های پیچیده در مقیاس های مختلف معماری تا شهرسازی از مقیاس میکرو تا ماکرو صحبت می کند

و این سیستم ها را با مورچه ها ، سلول های بدن و شهرها مقایسه می کند.

در این راستا او توجه ما را به کلونی های مورچه ها جلب می کند.

 

هوش ازدحامی یا Swarm intelligence

رفتار غیر متمرکز جمعی است. سیستمی است که از اجزای ساده ایجاد شده است

و تعامل بین این اجزای ساده با یکدیگر و محیط اطراف آن را پیچیده کرده است.

 

 

 

 

 

برای مثال ، مورچه ها فعالیت های خانه سازی و یافتن غذا را با یکدیگر انجام می دهند،

اما هیچ دلیل با منطقی بر اینکه چگونه این کار را انجام می دهند وجود ندارد.

زمانی که مورچه ها با یکدیگر کار می کنند بسیار موفق تر هستند.

آنها اطلاعاتی را از محیط پیرامون و همسایه های خود دریافت می کنند

که بر مبنای آن فعالیت های خود را انجام می دهند.

این مسئله در نتیجه تعامل ایجاد می شود

و این مثال نشان می دهد که اطلاعات محلی می تواند به آگاهی در مقیاس فرامحلی منجر شود!

سلول های بدن ما هم مثال دقیقی هستند که دارای همان منطق جمعی هستند

به شکلی که با همین سلول های ساده کل ساختار بدن شکل گرفته است.

 

 

 

 

در این راستا توجه به پنج قانون کلی مهم است:

 

بیشتر متفاوت است!

More is different

 

هر چقدر که میزان اجزای ساده بیشتر باشد ،

کارکرد آنها در مقایسه با یک یا دو جز کاراتر خواهد بود.

برای مثال صرفا تعداد زیادی از مورچه ها می توانند یک کلونی را ایجاد کنند.

 

قانون دوم : نادیده گرفتن مفید است!

Ignorance is useful

 

سادگی برای شکل گرفتن پیچیدگی ضروری است.

در مثال مورچه ها ، هر مورچه کاری را انجام می دهد در حالیکه حتی نمیداند چرا این کار را انجام می دهد.

 

قانون سوم : تشویق به انجام فعالیت های تصادفی است

Encourage random encounters

 

اطلاعات و موقعیت های مختلف می تواند در مقیاس بزرگ ایجاد پیچیدگی کند. مورچه ها به صورت فردی رفتار می کنند

و فعالیت های تصادفی و برنامه ریزی نشده ای را انجام می دهند.

آنها می توانند با هر شرایطی تطبیق پیدا کنند و فعالیت های خود را تغییر دهند.

 

قانون چهارم: در علائم و نشانه ها به دنبال الگو باشید.

Look for patterns in the signs

 

پیروی از علائمی که سایر افراد به جا می گذارند بهتر است. در مثال مورچه ها ، آنها با یکدیگر صحبت نمیکنند

بلکه از علائم بویایی سایرین برای پیدا کردن غذا یا ایجاد مسیر استفاده می کنند.

 

قانون پنجم : به همسایه های خود توجه کنید.

Pay attention to your neighbors

 

یک سیستم پیچیده به این صورت فعالیت می کند ، از طریق به اشتراک گذاری اطلاعات . تعامل . مورچه ها همسایه های خود را می بینند

و فعالیت های خود را تغییر می دهند. چون نمی توانند به تنهایی دوام بیاورند.

 

شهرها نیز با همین قوانین هوش ازدحامی در مقیاس انسانی شکل گرفته اند.

اگر تعامل نیاز به یک جایگاه داشته باشد ، استیون جانسون آن را پیاده رو های یک شهر می داند.

مکانی که به ما اجازه به اشتراک گذاری اطلاعات و تعامل با دیگران را می دهد.

تمام ما به صورت تصادفی زندگی می کنیم اما مقدار زیادی از تعاملات محلی را با دیگران داریم که منجر به آگاهی در مقیاس جهانی می شود.

به عبارت دیگر ما جزئی از یک سیستم پیچیده کلی هستیم. به اشتراک گذاری اطلاعات به صورت فردی منجر به پیچیدگی در مقیاس فراتر خواهد شد.

در نتیجه ، هوش ازدحامی یک توانایی برای پاسخگویی به نیاز ها در مقیاس جهانی است.

بعد از مطالعه بر روی پروژه های جانسون و تویو ایتو نظر شما نسبت به پیچیدگی تغییر خواهد کرد.

می توان گفت که پیچیدگی صرفا می تواند از یک عنصر ساده آغاز شود. الگوهای زیادی در محیط وجود دارد که مشابهت های زیادی با الگوی زندگی انسان ها دارد.

چگونه می توانی از میکروسیستم های موجود در طبیعت استفاده کنیم و آنها را در مقیاس ماکرو به کار ببریم؟!

مطالعه بیشتر درباره طبیعت ، درک ما را نسبت به معماری افزایش خواهد داد.

 

در صورت تمایل می توانید این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید!

 

[teleShare]