طراحی شهری پارامتریک

در این مطلب به بررسی فرایند طراحی پارامتریک پرداخته شده است.

سابقه طولانی استفاده از کد ها در طراحی به استفاده از قابلیت های نرم افزارهای دو بعدی محدود می شود.

ولی به تدریج این امکانات به جنبشی جدید در معماری و طراحی شهری منجر شده است.

پتانسیل های طراحی پارامتریک در شهرسازی در یک دوره تحقیق 3 ساله در موسسه تحقیقاتی دانشگاه معماری لندن  شناخته شد.

این رویکرد ریشه در تکنیک های انیمیشن سازیدهه ی 1990 دارد.

این رویکرد در حوزه ی طراحی شهری امری جدید می باشد.

امروزه نرم افزارهایی در این زمینه به کار گرفته می شود که نیاز به دانش قبلی در زمینه ی برنامه نویسی ندارد.

مانند گرسهاپر که به نرم افزار سه بعدی ساز راینو متصل است

و ابزارهای ریاضی را برای مدلسازی ارائه می کند.

 

 

 

 

شیوه های نگرش به مسائل و فرایند طراحی

اما قبل از اینکه به بررسی فرایند طراحی پارامتریک بپردازیم ، پرداختن به رویکرد های مختلف درباره فرایند طراحی بسیار مهم است.

چون بسیاری از افراد درک درستی از فرایند طراحی پارامتریک ندارند.

و قابلیت های فرایند طراحی پارامتریک را صرفا در پیچیدگی مدل نهایی می بینند.

و البته طبیعی است که اگر از این دیدگاه نگاه کنیم،مدل نهایی می تواند توسط هر نرم افزار یا تکنیک سنتی دیگر هم ایجاد شود.

ولی مسئله اساسی این است که مهمترین تفاوت در فرایند طراحی پارامتریک و فرایند های طراحی سنتی است.

بررسی ساختار مسائل طراحی یکی از مواردی است که عموما در متودولوژی طراحی نادیده گرفته می شود.

لاوسن فرایند طراحی را مذاکره بین مسائل و راه حل ها از طریق آنالیز، سنتز و ترکیب، و ارزیابی می داند.

فرایند طراحی شهری پارامتریک بازگشتی بوده و امکان آنالیز، سنتز و ارزیابی در هر مرحله از فرایند برای طراح وجود دارد.

 

بررسی فرایند طراحی پارامتریک در تجارب جهانی

طراحی پارامتریک در واقع سیستمی از پارامترها را شامل می شود

که توسط روابط مبتنی بر الگوریتم ها به یکدیگر پیوند می یابند.

رابطه ی بین شاخص ها به مدل کلی اجازه می دهد که با تغییر ارزش هر پارامتر فرم نهایی تغییر نماید.

در طراحی پارامتریک، داده ها و پارامترهای طراحی به کیفیت های عددی یا به عبارت دیگر الگوریتم های منطقی طراحی تبدیل می شوند.

فرم نهایی از برآیند تمامی این پارامترها شکل می گیرد.

وابستگی روابط الگوریتمی و فرمول های ریاضی امکان به روز رسانی پروژه را در روند طراحی فراهم می سازد.

 

طراحی شهری در این زمینه از مجموعه ای از ورودی ها آغاز می شود.

این عناصر توسط طراح در محدوده سایت قرار می گیرند

و ممکن است در طول فرایند طراحی، مکان آنها توسط طراح تغییر یابد و با تغییر نقاط کلیدی خروجی طرح نیز جا به جا شود.

برخی از ورودی ها به طراح این امکان را می دهد که نوع شبکه شهری مورد نظرش را انتخاب نماید.

برای اطلاع از اینکه کدام طرح دارای مزایای بیشتری می باشد  –

و  ارزیابی و آنالیز طرح در هر مرحله از طراحی- می توان مدل هندسی را به محاسبات شاخص های اندازه گیری تراکم و یا اندازه گیری سطوح کاربری ها متصل نمود.

هر زمان که تغییری در شاخص ها صورت گیرد، محاسبات به روز رسانی خواهد شد

و بنابراین در هر لحظه خواهیم توانست از تغییرات حاصل در طرح آگاه شویم.

با استفاده از این فرایند دست اندرکاران قادر خواهند بود تا درک بهتری از خروجی تصمیمات خود داشته باشند.

در واقع هر مفهومی که بتواند به شکل ریاضی بیان شود می تواند به مدل هندسی مرتبط گردد.

 

توضیحات بیشتر در زمینه روش طراحی پارامتریک را می توانید در پکیج مقدماتی محصول آموزشی طراحی پارامتریک با گرسهاپر پیدا کنید.

و یا از اطلاعات تکمیلی در این صفحه استفاده کنید.

 

می توانید این مطلب را به رایگان با دیگران به اشتراک بگذارید.

 

[teleShare]